Shkrimtari boshnjak Darko Cvijetiç komentoi kremtimin e Ditës së Shiritave të Bardhë dhe iu referua miratimit të Rezolutës për Srebrenicën dhe mohimit të vazhdueshëm të gjenocidit që vjen nga zyrtarët e RS dhe ata të Serbisë.

Ai iu referua Prijedorit sot dhe festimit të Ditës së Shiritit të Bardhë, të cilin e cilësoi si trishtim brezash.

“Bëhet fjalë për trishtimin e brezave. Mendoj se si shoqëri nuk jemi pjekur sa duhet, po flas për mikro mjedisin tim në të cilin jetoj. Ne nuk jemi mjaftueshëm të pjekur për t’u përballur me gjërat elementare të njerëzimit tonë. Kur kjo do të ndodhë, nëse në këtë brez, as që e di a do ta përjetoj unë jam një burrë i moshuar dhe dalëngadalë po bëhem pesimist I gjithë sistemi arsimor krijon njerëz që nuk janë në gjendje të shohin thelbin e gjërave Domethënë, ai që sundon të tashmen mund të sundojë edhe të kaluarën dhe narrativat e saj, ai merr prej saj atë që i përshtatet në momentin politik, duke injoruar faktet reale”, tha Cvijetiq.

Ai tha gjithashtu se kështu shtypet njerëzimi ynë themelor.

“Është e tmerrshme, e trishtueshme dhe e shtyp njerëzimin tonë bazë. Kur një shoqëri e shtyp me vetëdije humanitetin e saj, nuk mund të presësh që ajo të zgjohet në një të ardhme ashtu si ajo,” thekson shkrimtari.

Ai foli edhe për Rezolutën për gjenocidin në Srebrenicë nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara.

“Problemi është mungesa e ballafaqimit dhe zgjimit. Kur të zgjosh njerëzimin, do të sensibilizoheni për sakrificën e tjetrit. Përsëri them se është në dorën e individit, sistemit arsimor, i cili duhet t’ju edukojë në atë masë që të ju zgjon humanizmin dhe e kuptoni se janë krimet më të vështira, krimet kundër njerëzimit”, tha Cvijetiq.

Shkrimtari iu referua mungesës së mësimit për gjenocidin në shkolla.

“Aty pra kemi një problem konfliktual. Si mund të lirohet një i dënuar për një krim kundër njerëzimit në bazë të qeverisjes së mirë. Këtu flasim për një konflikt me veten. Në sintagmën e krimeve kundër njerëzimit, më monstruozët. Një pjesë e qenies sonë është e fshehur. Secili prej nesh ka njësoj të mirën dhe të keqen, por ne jemi më shumë nga njëra apo tjetra. E vetmja veçori kryesore është ndjeshmëria, dhe nëse nuk e keni këtë nëpërmjet shkollës ose besimit. Është e tmerrshme, të mundesh veten”, është Cvijetiq për Klix.ba